Вргањот е богат со протеини, влакна, витамини од групата Б, селен, калиум и цинк и содржи околу 80 kcal на 100 грама.
Оние кои сакаат да пешачат и да поминуваат време во природа, сигурно секогаш кога ќе здогледаат печурки се прашуваат дали се јадливи или не. Ако ви изгледа привлечно сами да си наберете од омилениот и ароматичен летен вргањ, секако пред да започнете да го барате, задолжително научете да правите разлика помеѓу јадливи и нејадливи печурки. Последното нешто што сакате е да ја претворите вашата весела потрага во труење и боледување.
Летниот вргањ се смета за печурка, а печурките се посебно царство покрај царството на растенијата и царството на животните. Тие не содржат хлорофил, а се хранат и со органски материи на мртви суштества, поради што се сметаат за сапрофити (Сапрофит е организам кој се храни со изумрени растенија или животни, при што органските материи ги минерализира до неоргански). Вргањот е богат со протеини, влакна, витамини од групата Б, селен, калиум и цинк и содржи околу 80 kcal на 100 грама.
Кога расте летниот вргањ
Ако се прашувате кога расте летниот вргањ, тогаш не сте задоцниле бидејќи можат да се берат од лето до есен. Започнете со берба рано наутро после дождлива ноќ или утро. Многу е важно како ги собирате печурките бидејќи тоа влијае на вкупниот број на вргањи во шумата.
Имено, вргањот се бере со благо вртење со цел да се спречи вадењето на мицелиумот. Ако мицелиумот се отстрани или уништи, за жал, тоа ќе придонесе за намалување на вргањот во шумата. Изберете само зрели и крупни печурки и бидете внимателни бидејќи најчесто се кријат под листовите.
Откако ќе го соберете летниот вргањ, обавезно прекријте го просторот со лисја, бидејќи така ќе ѝ овозможите на новата печурка брзо да порасне. Многу е важно да научиме да живееме заедно со шумата и природата и да се едуцираме пред да одлучиме да ги користиме плодовите на шумата.
Друго прашање што можеби си го поставувате е во која шума расте вргањот. Најчесто растат покрај дрвја како обичен и планински бор, даб, бреза, обична смрека, најмногу на јужните падини.
Практично, дрвјата и печурките живеат во симбиоза бидејќи печурките обезбедуваат хранливи материи и азот за дрвјата, додека дрвјата обезбедуваат јаглерод за печурките. Во природата е сѐ во хармонија, сѐ додека човекот поради своето незнаење не интервенира и со своите погрешни постапки не им наштети на чувствителните жители на шумата како што се печурките.
Видови вргањ
Постојат околу 100 видови на вргањ, но не се грижете заради тоа како ќе ги препознаете јадливите, бидејќи сите вргањи се безбедни за јадење. Се разликуваат по: живеалиштето, големината и
бојата на капата.
Понатаму, печурките се делат на родови, а во рамките на овие родови се разликуваат и видови на печурки.
Летниот или вистинскиот вргањ може да има бела до темно кафеава боја. Стеблото е издолжено во горниот дел, но инаку има бела заоблена форма. Капачето на летниот вргањ може да биде напукнато, што укажува на сушен период. Ако капата е лигава, тогаш тоа се должи на влажното време.
Летниот вргањ има многу карактеристичен мирис и расте од мај до есен во групи на рабовите на грабова, костенова и букова шума. Цевчињата на вргањот се долги до четири сантиметри, со жолта или маслинесто-зелена боја.
Ако не ги консумирате собраните печурки веднаш, можете да ги бланширате и да ги замрзнете. Задолжително искористете ги во рок од 3-4 месеци бидејќи ќе ја изгубат својата препознатлива арома.
Рецепти за неколку оброци со вргањ можете да најдете ТУКА.