Порано апстиненцијата беше единствениот лек за зависност од алкохол, но за многумина е тешко да не испијат ниту капка. Затоа експертите предлагаат нов метод: контролиранo консумирање
Чаша вино, пиво после работа, пенливо вино за наздравување – алкохолот е дел од културата во многу земји, но според Организацијата за економска соработка и развој, Германија е една од земјите со најголема потрошувачка на алкохол.
Според податоците на германскиот институт Роберт Кох, 14 отсто од жените и 18 отсто од мажите пијат алкохол во количини кои се сметаат за ризични, што значи повеќе од 12 грама чист алкохол дневно за жени и повеќе од 24 грама дневно за мажи. За споредба, шише пиво од 0,33 литри содржи 13 грама алкохол, а чаша вино од 0,2 литри содржи 18 грама.
Бројот на зависници од алкохол е многу поголем отколку што се гледа од статистиката, бидејќи проблемот често не се препознава, објаснува Морис Кабанис, директор на Клиниката за медицина на зависности во Штутгарт. Многу алкохоличари не ја признаваат својата зависност со години, често од срам.
Алкохолизмот постои во сите делови на општеството, а причините за зависност се различни: тие можат да бидат биографски или генетски, но се и стекнати навики, на пример ако едно пиво после работа се претвори во неколку или почнете да пиете порано во текот на денот.
Сепак, апстиненцијата (тотална апстиненција) како единствена цел одвраќа многу зависници од алкохол да влезат во процес на лекување. Ова е една од главните причини зошто само секој десетти од нив бара помош и започнува терапија.
На што се заснова контролата на однесувањето?
Експертите сè повеќе ја користат контролираната консумација на алкохолни пијалаци како нов, ветувачки метод во лекувањето на алкохолизмот. Програмата, во која алкохолот не е целосно забранет, ја развил Јоаким Норкел, професор по психологија на Евангелскиот универзитет во Нирнберг. И едно големо истражување ширум Европа на луѓе над 60 години покажа дека многу постари луѓе не сакаат апстиненција, но се подготвени да го намалат консумирањето алкохол.
Оние кои се одлучуваат за контролирано консумирање алкохол, по сеопфатна дијагноза, во десет чекори учат како здраво да го користат алкохолот. Ова вклучува, на пример, препознавање на можни ризични ситуации и обрнување внимание на тоа колку алкохол содржат одредени пијалаци.
Друг важен чекор е водење дневник. Консумацијата на алкохол се евидентира секојдневно и се поставуваат конкретни цели: колку пијам моментално, а колку помалку сакам да пијам следната недела? Целта е чекор по чекор да се намали количината на алкохол. По програмата, учесниците често ја посетуваат таканаречената група за надзор. Споделувањето идеи со другите им олеснува на многумина да се справат со опасните ситуации.
Претходно, апстиненцијата беше единствената опција
Долго време единствената опција за третман беше апстиненцијата, односно целосна апстиненција од алкохол. И денес, обуката за апстиненција и детоксикација се класична терапија, финансирана од здравственото осигурување, а најмногу базирана на разбирањето на болеста од шеесеттите години на минатиот век. На пример, книгата на Алвин Мортон Јелинек, The Medical Disease Model of Alcoholism, објавена во тоа време, наведува дека склоноста кон алкохолизам е главно генетска: или некој бил алкохоличар или не, немало градации. Беше невозможно да се научи како да се пие под контрола.
Програмата за контролирано пиење сè уште не е признаена од пензиското осигурување и затоа не е финансирана за стационарна рехабилитација. Сепак, сега има важно место во терапевтската работа и се повеќе се шири во клиниките за зависности. Научно е проучен и им помага на многу луѓе – 20 до 30 проценти од учесниците на крајот постигнуваат апстиненција.
Покрај контролираното консумирање и апстиненција од алкохол, во намалувањето на зависноста можат да помогнат и лекови. Некои од нив предизвикуваат дури и нетолеранција на алкохол – ако пиете, повраќате. Сепак, експертите сметаат дека чисто фармацевтскиот третман без придружна терапија не е доволен, бидејќи веројатноста за повторување е многу голема.
Редовните посети на група за самопомош (Анонимни алкохоличари) се исто така важни за многу алкохоличари за да ја задржат својата зависност под контрола на долг рок. Добри се и онлајн понудите. Експертите веруваат дека е важно да се понудат различни терапевтски пристапи на луѓето зависни од алкохол.