Неретко, поради повремениот пост се случува експлозија на глад во другиот дел од денот
Повремениот пост, кетогената диета или пак супер намирниците звучат како брзо решение за слабеење или за елиминирање на нездравите навики во исхраната, но знаеме дека главно, сè што звучи добро обично не е како што изгледа.
Иако некогаш работното, но и генерално, животното секојдневие нѐ принудуваат да бараме брзи решенија, во овој текст се уриваат некои од актуелните нутриционистички митови.
Замка на експлозивната глад
Повремениот пост (engl. intermittent fasting, IF) веќе некое време е на врвот на алатките по кои посега дел од популацијата за постигнување одредени нутриционистички цели. Тоа е шема во која консумирањето на храна е ограничено на одредени временски периоди, односно има временски периоди во кои храната воопшто не се консумира.
Ветените придобивки вклучуваат брзо губење на тежината, подобрување на чувствителноста на инсулин па сѐ до одложување на стареењето. Најчеста заблуда е дека сите придобивки се последица на нашиот распоред на хранење, а не на количината и видот на храната што ја јадеме. Тоа е глупост.
Ако прескокнеме еден оброк со практикување IF, тоа ќе значи Х помалку калории за нашето тело што дотогаш уредно сме му ги сервирале. Со други зборови, IF станува само еден од методите за постигнување калориски дефицит, односно намалување на внесот на енергија во однос на потрошувачката.
Не би го препорачал на луѓе на динамично работно место и со навика да појадуваат или на оние чија здравствена состојба бара посебен ритам на оброци во текот на денот, на пример, лица со дијабетес на инсулинска терапија.
Неретко, поради повремениот пост се случува експлозија на глад во другиот дел од денот, поради што луѓето се подготвени да го надокнадат она што го „прескокнале“ наутро во првиот „дозволен“ оброк (на пр. во 12 часот). Особено ако гладот се компензира со висококалорична, неквалитетна храна. Сите останати можат да пробаат, но во никој случај не го сметам за супериорен во однос на моделот што ќе ни овозможи да јадеме во разумни количини во текот на денот и што исто така ќе ни овозможи да постигнеме калориски дефицит.
Последици од кетогената диета
Да почнеме со основите, нема докази дека кетогената диета ќе доведе до поголемо губење на тежината од кој било друг вид на диета што ќе го обезбеди истиот енергетски дефицит. Почетното брзо губење на тежината не е резултат на „кетогената магија“, туку на празнење на резервите на гликоген, кој е многу добро хидриран.
Со други зборови, изгубивте вода. Секое дополнително губење на тежината е резултат на енергетски дефицит, кој може да се постигне дури и без лудо ограничување на јаглехидратите. Истото важи и за сите други метаболички параметри.
Сепак, неурамнотежената кетогена диета може да доведе до некои несакани последици. На пример, неретко и покрај намалувањето на телесната тежина, добиваме зголемување на холестеролот во крвта.
Ова е последица на огромното количество маснотии што го консумираме кога сме на кетогена диета со паралелно низок внес на влакна, со оглед на тоа што повеќето намирници богати со растителни влакна се случајно или намерно исклучени. Да, ќе се согласиме дека е дозволен темнозелен лиснат зеленчук како и „скржава“ доза семки и јаткасти плодови. Меѓутоа, во пракса, за жал, се сведува на неколку листови зелена салата и многу сланина.
Разбирам дека кетогената диета е еден вид противотров на денешната лудост по јаглехидрати, но да се одговори на една крајност со друга, не е решение.
Секако се согласувам дека солиден стек со нескробен зеленчук како прилог ќе биде подобар избор за ручек отколку чинија тестенини за мнозинството од работоспособното и седечкото население. Но, јас не поттикнувам грицкање тврдо сирење како закуска наместо овошје.
Супер намирници и супер маркетинг
Супер храна не постои. Зошто? Бидејќи фокусот треба да биде ставен на севкупноста на храната во исхраната, односно на севкупниот квалитет на исхраната. „Кивито е одличен извор на витамини. Да, така е, но исто така се и брокулата, зелката, пиперките и агрумите. „Гоџи бобинките се полни со антиоксиданти“. Да, така е, но ништо не им недостасува ниту на боровинките и шипките.
Напротив, покрај вашето здравје, ќе го спаси и вашиот паричник. Хималајската сол е „поздрава“ од обичната сол бидејќи има помалку натриум“. И овде се согласувам дека консумираме премногу сол, но не затоа што сакаме солена супа, туку затоа што сакаме преработена храна која е главен извор на сол во нашата исхрана. Покрај тоа, на хималајската сол ѝ недостига јод, па на старт имате поскап производ кој ќе генерира нови трошоци доколку треба да додадете јод во оброците во вид на додаток во исхраната.
Конечно, често се форсира епитетот „супер“ преку маркетинг поради една или повеќе состојки на одредена храна. Остава погрешен впечаток дека некоја храна е повредна поради тоа, а споредбата е во старт неправилна бидејќи задоволувањето на нашите вкупни потреби за макро и микронутриенти не го гледаме низ призмата на една намирница. Но, она што е супер кај овие намирници е цената, но не за купувачот, туку за трговците.
Текстот е од ТУКА.