Големо откритие: црниот ким докажано ги намалува холестеролот и дебелината
Ново истражување потврдува дека црниот ким помага во намалувањето на холестеролот, триглицеридите и растот на масните клетки, а го поддржува и метаболичкото и кардиоваскуларното здравје.
Според новите научни истражувања, црниот ким (Nigella sativa), зачин познат од традиционалната кујна и медицинската пракса (има долга традиција на употреба во традиционалната медицина во Јужна Азија, Блискиот Исток и Северна Африка), покажува силни ефекти против дебелина и кардиопротективни ефекти.
Неодамнешното истражување на универзитетот Метрополитен во Осака, предводено од доцент Акико Коџима-Јуаса, открива дека редовното земање мала доза од овој зачин во прав може позитивно да влијае на нивото на липиди во крвта и да го намали растот на масните клетки.
Во клиничко испитување, учесниците земале 5 грама прав од семе од црн ким дневно во период од осум недели. Резултатот?
Триглицеридите, LDL („лошиот“) холестерол и вкупниот холестерол значително се намалиле, додека HDL („добриот“) холестерол се зголемил. Овие промени во профилите на липопротеините се поврзани со намален ризик од кардиоваскуларни заболувања и подобро долгорочно метаболичко здравје.
Механизми во клетките
Научниците, исто така, спровеле експерименти на клеточни модели за да фрлат светлина врз тоа како црниот ким влијае на масните клетки (адипоцити). Тие покажале дека екстрактот од семето ја забавува адипогенезата – процес преку кој прекурсорите на масните клетки созреваат и акумулираат липиди.
Поточно, екстрактот го блокирал акумулирањето на мастите во капки и ја спречил клеточната диференцијација, што значи дека го намалил активниот раст и развој на масните клетки. Овие ефекти веројатно се поврзани со биоактивните компоненти на црниот ким, вклучувајќи го тимокинонот, молекула која претходно е проучувана поради своите антиинфламаторни и метаболички својства.
Оваа студија силно сугерира дека семето од црн ким е корисно како функционална храна за спречување на дебелина и болести поврзани со начинот на живот, изјавила доцентката Коџима-Јуаса.
Сепак, таа нагласува дека се потребни дополнителни, долгорочни и пообемни клинички студии за подобро разбирање на ефектите. Тие се особено заинтересирани за влијанието врз инсулинската резистенција (важна за дијабетесот) и биомаркерите за воспаленија.