Речиси 90% од прехранбените производи содржат микропластика, според новата студија на истражувачите од Торонто, објавена во списанието Environmental Pollution.
Микропластиката е пронајдена во речиси 90 отсто од изворите на протеини, вклучувајќи месо и храна на растителна база, според новата студија која служи како изненадувачки потсетник за тоа колку е големо загадувањето со пластика.
Многумина од нас се запознаени со депресивната идеја дека рибите и морските плодови содржат микропластика поради загадувањето со пластика во океаните и морињата на нашата планета. Меѓутоа, со микропластичното загадување што се јавува во сите екосистеми на нашата планета, па дури и кај новороденчињата, можеби не е изненадување што не само рибата и морските плодови, туку и прехранбените производи од копнено потекло, како што се парчиња месо, како и вегетаријанските и веганските алтернативи, е утврдено дека сите содржат пластика.
„Свежата“ храна како и преработената
Истражувачкиот тим, предводен од Медлин Милн, испитувала 16 различни видови на протеини, кои варираат од „свежи“ производи, како што се рибини филети, ракчиња, пилешки гради и свинско филе до преработена храна како хамбургери, плескавици од растително потекло, месо и немесни нагетси, па дури и тофу. Вознемирувачки е тоа што во сите нив и во 88 отсто од одделните примероци е пронајдена микропластика. Уште полоша вест е што изгледа дека нема статистичка разлика помеѓу различните видови производи и нивото на концентрација на пластични честички.
Се чини дека нема бегање од нив, без разлика што јадете
„Изгледа дека нема бегање од нив, без разлика што јадете“, вели коавторот на студијата, д-р Брита Бехлер, морски биолог и помошник директор за наука за пластика во Ocean Conservancy, која го нарекла истражувањето „зачудувачки потсетник за тоа колку стана плодно загадувањето со пластика“.
Во меѓувреме, Милн истакнала дека се потребни повеќе истражувања. „Примамливо е да можат да се извлечат заклучоци дека треба „да јадете помалку од ова и повеќе од тоа“ за да избегнете микропластика во вашата исхрана; но во моментов сè уште знаеме многу малку за оптоварувањата со микропластика во најчесто консумираната храна“, коментира Милн. „Нашата студија придонесува за ова знаење, но исто така ја покажува потребата од понатамошни истражувања за подобро да се разбере поголемата слика, вклучително и од каде доаѓаат овие микропластики и потенцијалните ризици по здравјето на луѓето“.
Воспаленија и дегенерација на мозокот
Покрај влакната, кои потекнуваат од облека и текстил и се најголем дел (44%) од пронајдената микропластика, има и таканаречени „фрагменти“ (30%) и четири други видови микропластика: филмови, гума, снопови со влакна и пени. Сè уште не е целосно разбрано какво е влијанието на овие различни форми на микропластика врз здравјето на луѓето.
Сепак, некои од тие здравствени ризици, според една студија предводена од Универзитетот во Виена минатата година, може да вклучуваат зголемени воспаленија и ризик од дегенеративни нарушувања во мозокот, кои можат да ја апсорбираат пластиката од крвотокот во рок од два часа по јадењето.
Еколошки алтернативи
Високо преработената храна како што се пржените ракчиња и пилешките нагетси имаат повисоки концентрации на микропластични честички по грам, што укажува на тоа дека преработката на храната може да биде извор на контаминација. Микропластиката е пронајдена не само во храната, туку и во водата, овошјето, зеленчукот, солта, шеќерот, оризот, млекото и пивото.
Иако повеќе еколошки алтернативи за пластика станаа попопуларни, како што се материјалите направени од рециклирани морски алги на пример, технологијата за разградување на пластиката сè уште се развива. Потребно е сериозно да се разгледа овој проблем, бидејќи микропластиката може да има долгорочни последици по здравјето на луѓето и животната средина, а пластиката што не се распаѓа претставува долгорочна еколошка закана, пишува Вашингтон пост.
Ја има насекаде
Најновите студии покажуваат дека микропластиката не се наоѓа само во храната, туку и во воздухот што го дишеме и во водата што ја пиеме. Ова потврдува како проблемот со микропластиката стана сеприсутен и неизбежен дел од нашето секојдневје. Затоа, грижата за зачувување на животната средина и намалувањето на употребата на пластика станува сѐ поважна тема во општеството.
Експертите предупредуваат дека проблемот со микропластиката ќе стане посериозен само доколку не преземеме итни мерки. Според Џорџ Леонард, главен научник во Ocean Conservancy, неопходно е сериозно да се реши ова прашање бидејќи пластиката што се користи денес може да создаде штетни последици за генерациите што доаѓаат. Освен тоа, научниците ја нагласуваат важноста од развивање технологии кои ќе овозможат распаѓање на пластиката на безбеден и еколошки начин.
Покрај сето тоа, потребно е да се едуцира јавноста за штетноста на микропластиката и да се поттикне употребата на алтернативи кои се помалку штетни за животната средина. Ова вклучува промовирање на употребата на биоразградливи материјали и намалување на употребата на пластика во секојдневниот живот. Сите ние сме одговорни за заштита на нашата животна средина, а борбата против микропластиката треба да стане приоритет во нашите напори за зачувување на планетата за идните генерации.