Истражувачката на трендовите Хани Рицлер е еден од водечките европски експерти за храна, а во нејзиниот неодамна објавен Извештај за храна за 2024 година, таа ги опишува најважните прехранбени трендови.
Во светот на храната сè се менува, од што и кога јадеме до кој и како ја произведува нашата храна, а акцентот е ставен на одржливоста, регионалноста и новите технологии. Но, што всушност претставува прехранбен тренд и како може да се одреди кој од нив има иднина? Одговорот на овие прашања го има австриската нутриционистка и истражувач на прехранбените трендови, Хани Рицлер, која ги дефинира како одговор на актуелните желби, проблеми и желби во нашето општество во однос на исхраната или производството на храна. Таа додава дека прехранбениот тренд секогаш мора да нуди потенцијални решенија, а ако тоа не е случај, тогаш станува збор само за краткотрајна појава, пишува Ktchn Rebel. Еве што може да се очекува според Рицлер следната година кога станува збор за храната.
Растителна храна
Растителната храна ќе продолжи да биде еден од најважните прехранбени трендови во 2024 година. Овој тренд е поттикнат од зголемувањето на свеста за климата и животната средина, особено кај помладите генерации. Трендот е зајакнат и со отфрлањето на масовното производство на месо, кое многумина повеќе не го сметаат за етички прифатливо. Убава е идејата дека во иднина ќе можеме да ја намалиме потрошувачката на месо во индустријализираните земји за најмалку 75% за да ја спасиме планетата, но не е реална. Затоа, мораме да најдеме различни решенија, а едно од нив се растителните замени за месо и риба.
Врвна технологија
Иако замените за месо од растително потекло се подобри во имитирањето на вкусот и текстурата на месото и рибата, тие сè уште не се целосна замена за многумина. Но, благодарение на новите подобрени технологии, конкуренцијата брзо напредува. Прецизната ферментација, на пример, има голем потенцијал за поодржливо производство на храна. Ова е техника со која се прави сирење со помош на квасец, па не е потребна крава. Друга алтернатива за производство на храна надвор од традиционалното земјоделство е месото или рибата одгледани во лабораторија. Ова се однесува на месни и производи од риба кои се одгледани од животински мускулни и масни клетки. Со други зборови, производи со вкус на оригиналот, но за кои ниедно животно не морало да умре.
На пример, здравствените власти во САД неодамна дадоа зелено светло за она што е познато како „ин витро“ месо. Ова ги направи Соединетите Американски Држави втората земја, по Сингапур, која дозволи продажба на месо одгледано во лабораторија, пишува Ktchn Rebel.
Повеќе жени во прехранбената индустрија
Прехранбената индустрија поминува низ трансформација благодарение на тоа што во неа има повеќе жени. Не само што се позастапени во врвните ресторани, туку доминираат и на сцената за блогирање за храна, осниваат иновативни старт-ап компании за храна или направија име во производството на вино. Тие, исто така, ставаат поголем фокус на социјалните и еколошките прашања и поодржлива и разновидна иднина.
Регенеративна храна
Фокусот веќе не е само на храната што завршува во нашите чинии, туку на начинот на кој се произведува. Со други зборови, целта е да се промовира биолошката разновидност и да се минимизира влијанието на земјоделството врз климатските промени или дури и активно да се спротивставиме со цел да ја обновиме нашата почва. Регенеративната храна сега се натпреварува со органската храна. Иако уделот на органско земјоделско земјиште и органски производи сѐ уште е релативно мал, органската храна долго време се смета за решение за многу проблеми на нашето време, како што се заштитата на животната средина и климата, благосостојбата на животните или екологијата. Но, времињата се менуваат, а луѓето повеќе ја ценат локално произведената храна и купуваат директно од земјоделците.
Намалување на отпадот
Во минатото, рециклирањето беше првенствено зависно од потрошувачите, но денес новоформираните компании, супермаркетите и рестораните, исто така, сè повеќе развиваат одржливи концепти за рециклирање храна. Така, трендот на рециклирање продолжува, па покрај намалувањето на отпадот, целта е да се спречи неговото создавање, на пример со преработка на компоненти како семиња, лушпи и слично и нивно враќање во биолошкиот циклус.